Prawo do odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad ​poszkodowanym nieodpłatnie przez osoby bliskie.

Dnia 29 kwietnia 2019 roku Rzecznik Finansowy wystąpił do Sądu Najwyższego z wnioskiem o podjęcie uchwały mającej na celu usunięcie rozbieżności w orzecznictwie co do wykładni prawa w odniesieniu do zasadności przyznania odszkodowania z tytułu kosztów nieodpłatnej opieki sprawowanej nad poszkodowanym przez osoby bliskie. W treści wniosku pytanie sformułowano w następujący sposób: „Czy poszkodowanemu, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, przysługuje na podstawie art. 444 § 1 k.c. odszkodowanie z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie?”

W uzasadnieniu wniosku Rzecznik Finansowy prezentując pogląd wskazujący na zasadność przyznania odszkodowania przywołał m. in. wyrok Sadu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 20 sierpnia 2013 roku (sygn. akt: V ACa 388/13). Teza wskazanego orzeczenia przyjmowała zasadność żądania przyznania odszkodowania mimo braku faktycznie poniesionych kosztów związanych z opieką sprawowaną przez osoby najbliższe. Niezależnie od powyższego w treści wniosku przedstawiono również szereg innych – odmiennych w swej treści – rozstrzygnięć sądów.

Zgodnie z brzmieniem art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Na skutek złożonego wniosku Sąd Najwyższy w dniu 22 lipca 2020 roku (sygn. akt: III CZP 31/19) podjął uchwałę w składzie Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego uznając, iż poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się na podstawie art. 444 § 1 k.c. odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie.