Termin przedawnienia roszczenia o rekompensatę za koszty odzyskiwania należności.

Zgodnie z przepisami ustawy  o terminach zapłaty w transakcjach handlowych wierzycielowi przysługuje zryczałtowana rekompensata za koszty odzyskiwania należności (tzw. koszty windykacji) w kwocie 40 euro. Uprawnienie wierzyciela wynika z treści art. 10 ust. 1 w/w ustawy:

Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

 

Na gruncie stosowania przepisów powstał spór co do terminów przedawniania roszczenia wierzyciela o zasądzenie zryczałtowanej rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. W orzecznictwie sądów powszechnych powstały dwa odmienne stanowiska. W myśl jednego z nich termin pozostaje taki sam, jak termin przedawnienia roszczenia głównego, drugi zaś zakładał, że roszczenia te przedawniają się w terminie określonym w art. 118 k.c.

Art. 118 k.c.: Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Uchwała Sądu Najwyższego.

W dniu 30 września br. Sąd Najwyższy odpowiadając na pytanie prawne czy roszczenie wynikające z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. 2019 poz. 118 tekst jednolity) przedawnia się w terminie określonym w art. 118 k.c., czy też w terminie przewidzianym dla świadczenia głównego, podjął następującą uchwałę:

Termin przedawnienia roszczenia o rekompensatę za koszty odzyskiwania należności, opartego na art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (poprzednio pod nazwą: ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych; tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 118), określa art. 118 k.c.

Sygn. akt: III CZP 37/20